Θάλεια Κουνούνη και Η Παναγία Των Δελφινιών


Είναι από τις λίγες φορές, που κλείνοντας ένα βιβλίο, η γλώσσα μου δένεται κόμπο σε αντίθεση με την ψυχή και το μυαλό μου που χάριν στον εκάστοτε συγγραφέα, έχουν ανοίξει διάπλατα.
Έχοντας διαβάσει τα άπαντα της Θάλειας Κουνούνη, το πρώτο που μπορώ να πω με το χέρι στην καρδιά είναι πως αυτός ο άνθρωπος γεννήθηκε για να γράφει. Γεννήθηκε για να μείνει στην ιστορία της Λογοτεχνίας.

Δεν συνηθίζω να αναλύω την υπόθεση των βιβλίων που διαβάζω, φοβούμενη μην αποκαλύψω το οτιδήποτε που θα επηρεάσει την ανάγνωση όσων δεν το έχουν διαβάσει.
Προτιμώ να μένω στα συναισθήματα που ένιωσα εγώ,στο τι αποκόμισα και τι κατάφερε ο συγγραφέας να δώσει με τα γραφόμενά του.
Η Παναγία των Δελφινιών είναι από τα βιβλία που θέλουν τον χρόνο τους( η αλήθεια είναι ότι κράτησε περισσότερο απ' όσο περίμενα),είναι από τα βιβλία που απλόχερα ΔΙΝΟΥΝ εικόνες,συναισθήματα...είναι από τα βιβλία που γίνονται τροφή για σκέψεις. Κι αυτό για μένα είναι η μεγάλη επιτυχία στην Λογοτεχνία.
Βρήκα σε πολλά σημεία εμένα, αναρωτήθηκα τι από αυτά που πιστεύω έχει βάση,σε τι οφείλω να ρίξω μια δεύτερη ματιά...αναρωτήθηκα πολλά γιατί αλλά βρήκα και πολλές απαντήσεις που περίτεχνα μου τις έδωσε μέσα από πλεγμένες λέξεις γιατί έτσι έπρεπε.
Η Θάλεια Κουνούνη έγραψε ένα απίστευτο διαμάντι που ευχαρίστως θα το ξαναδιαβάσω.
Θάλεια Κουνούνη ΥΠΟΚΛΙΝΟΜΑΙ!
Σ' ευχαριστώ για τις στιγμές μου που τις έκανες πολύτιμες.