Μαντινάδες μου

Σε λαχταρά η σκέψη μου
Και το κορμί ποθεί σε
Μα παίρνεις άλλου τα φιλιά
Και σ’ άλλη αγκάλη είσαι.

Χρόνο το χρόνο σ’ έφερα
Και πάλι στο μυαλό μου
Αλλά να σ’ έχω δε μπορώ
Κι είναι παράπονό μου.

Λάμπει ο ήλιος μα εγώ
Θαρρώ ότι θα βρέξει
Γιατί εκείνος π’ αγαπώ
Σ’ άλλη αγκαλιά θα τρέξει.

Βουνό οι πίκρες κι οι καημοί
Μα δεν τους λογαριάζω
Αφού μπορώ καθημερνώς
Στη σκέψη και σε βάζω.

Σαν δύσει ο ήλιος χάνεται
Αμέσως η ομορφιά του
Ετσά ‘ναι κι όταν δε θωρώ
Τα μάτια τα δικά του.

Εγώ 'μαι ένα όνειρο
Μην έχεις αυταπάτες
Αλλού ‘πρεπε να χάνεσαι
Κι αλλού να θες αγάπες.

Σαν το νερό τα χείλη σου
Θέλω να πίνω φως μου
Να σβήσει κάθε καημός
Και κάθε στεναγμός μου.

Δως μου απ’ τα χειλάκια σου
Να πιω να ξεδιψάσω
Τον καημό που μου ‘δωκες
Κάνε με να ξεχάσω.

Στη σκέψη σου εστάθηκα
Κι εκειά έχω κολλήσει
Και τίποτα πια δεν μπορεί
Χωρίς εσέ να ζήσει.

Ένα σου χάδι καρτερώ
Κι ένα αγάπης βλέμμα
Να καταλάβω πως αυτά
που λες δεν είναι ψέμα.

Τα μάτια είν’ ντελάλης μου
Της σκέψης μου προδότης
Αφού να κρύψουν δε μπορούν
Πως έχω τον καημό της.

Ήβαλες την τραγιάσκα σου
Φίλε μου Μιχαλάκη
Για να μπαντά τον άνεμο
Μα και το βοριαδάκι.

Όλα τα λάθη τσι ζωής
Τα έχω πληρωμένα
Κι όλα τα λόγια τα σοφά
Από καρδιάς βγαλμένα.

Θεέ μου σε παρακαλώ
Βοήθα με λιγάκι
Το ‘χουμε πιει πολλές φορές
Του πόνου το φαρμάκι.

Σε αγαπά πολύ ο Θεός
Και να σε πάρει θέλει
Πως σ’ αγαπάμε όμως κι εμείς
Φαίνεται δεν το ξέρει.

Πέρασες μια ζωή πικρή
Μόνη και πληγωμένη
Κι ήταν η ζήση με καημούς
Και πίκρες στολισμένη.

Ανθρώπους π’ αγαπήσαμε
Θέλει ο Θεός να παίρνει
Και δίνει πόνους στην καρδιά
Στα μάτια δάκρυα φέρνει.

Κάνω για μας μικρή ευχή
Πάντα μαζί να ζούμε
Και κάθε πόνος και πληγή
Για πάντα να σβηστούνε.

Αγάπη μου σε σκέφτομαι
Και βαριαναστενάζω
Γιατί τώρα που έφυγες
Φοβάμαι μη σε χάσω.

Μη προσπαθείς παρακαλώ
Να με γεμίσεις ψέμα
Γιατί θα δεις πως χύνεται
Απ’ την καρδιά το αίμα.

Βάνω τον ουρανό κριτή
Κι όρκο βαρύ σου κάνω
Αν φύγω από το πλάι σου
Αμέσως να πεθάνω.

Μονάχα με τη σκέψη σου
Κλαίω κι αναστενάζω
Μα όταν έρχεσαι κοντά
Πως σ’ αγαπώ φωνάζω.

Σε περιμένω αγάπη μου
Κοντά μου να ‘ρθεις πάλι
Να δώσεις γέλιο και χαρά
Στην άδεια μου αγκάλη.

Άδεια ‘χει μείνει η ζωή
Σαν έφυγες μωρό μου
Έφυγε ο ήλιος κι η χαρά
Από το πρόσωπό μου.

Τριγύρω έχω τον καημό
Και πλάι μου τον πόνο
Το δάκρυ έχω για Θεό
Και το σταυρό σηκώνω.

Μία καρδιά ‘χουμε εμείς
Μ’ αυτή μονάχα ζούμε
Κι αν τύχει και χωρίσει αυτή
Για πάντα θα χαθούμε.

Κάθε βραδιά προσεύχομαι
Να ‘σαι καλά καρδιά μου
Γιατί εσύ ‘σαι η ζωή
Και η παρηγοριά μου.

Να μη φοβάσαι αγάπη μου
Εγώ δε σε ξεχνάω
Για σένα όλα τα βράδια μου
Με τα’ άστρα ξενυχτάω.

Ο χρόνος λένε είναι γιατρός
Κι όλα τα υπομένει
Κι όποιος δεν κάνει υπομονή
Χαμένος πάντα βγαίνει.

Το ξέρω ο θάνατος θα ‘ρθει
Μες στα δικά σου χέρια
Γιατί για μένα γίνανε
Δυο δίκοπα μαχαίρια.

Θεέ φέρε τσ’ αγκάλες τσι
Κοντά στις εδικές μου
Να φύγει ο πόνος και να ‘ρθουν
Και πάλι οι χαρές μου.

Ωσάν το δισκοπότηρο
Είναι τα δυο σου χείλη
Μπήκες και μέσα στην καρδιά
Κι ανάβεις σαν καντήλι.

Στην εκκλησιά ζωγράφισα
Μια εικόνα εδικιά σου
Κι η Παναγιά εσάστισε
Από την ομορφιά σου.

Γιορτάζει η αγάπη μας
Της εύχομαι να ζήσει
Να είναι πάντοτε γερή
Κι εμάς να ευτυχήσει.

Σεργιάνι στην ακρογιαλιά
Μια βόλτα μέχρι τ’ άστρα
Μήπως και γιάνω τον καημό
Και ξαναχτίσω κάστρα.

Με πλήγωσε η αγάπη σου
Και μ’ έκανε ρεμάλι
Μέρα και νύχτα τριγυρνώ
Μες στο κακό το χάλι.

Αγάπη κι έρωτας μαζί
Πληγώνουν και σκοτώνουν
Και στην καρδιά πολύ βαθιά
Μπαίνουν και την ματώνουν.

Ανάθεμά σε στεναγμέ
Του πόνου μου ντελάλη
Δε θέλω εγώ οντέ πονώ
Να το μαθαίνουν άλλοι.

Όσο κι αν κάνω πως γλεντώ
Ένας Θεός κατέχει
Πως συγκρατώ το δάκρυ μου
Στα μάτια και δεν τρέχει.

Όσο σκληρά κι αλύπητα
Η μοίρα με παιδέψει
Είμ’ ευτυχής που ‘χω καρδιά
Κι είν’ ικανή ν’ αντέξει.

Παραπονιέται μου η καρδιά
Πως την παρακουράζω
Μα ‘γω μια νέα συμφορά
Πάλι της ετοιμάζω.

Θα κάνω ‘γω μετατροπή
Και στου Θεού τσι νόμους
Θα γράψω μοναχά χαρές
Εκειά που γράφει πόνους.

Ο χωρισμός σου μ’ έφερε
Στα πρόθυρα της τρέλας
Και μου ‘πανε πως το ‘μαθες
Κι αντί να κλαίς εγέλας.

Ένα σαράκι στην καρδιά
Μου λέει πως σε χάνω
Χωρίς εσένα τη ζωή
Πες μου τι να την κάνω.

Ποτέ δεν ζήτησα πολλά
Ούτε και στην ανάγκη
Υγεία μόνο και χαρά
Μες στης καρδιάς τα βάθη.

Ζητάς αγάπη μα εγώ
Δεν έχω να σου δώσω
Ούτε καρδιά παράνομη
να σου την παραδώσω.

Τα μάτια ανοίγω και θωρώ
Ότι θωρούν κι οι άλλοι
Μα ‘γω τα κλείνω να χαθώ
Στς’ αγάπης σου τη ζάλη.

Κάθε παράνομη καρδιά
Κρυφή ‘χει την αγάπη
Και την επνίγει κάθ’ αυγή
Μες τσι ψυχής το δάκρυ.

Σ’ ένα λουλούδι την ψυχή
Την έχω εγώ χαρίσει
Να μπει στο σώμα αυτουνού
Απού θα το μυρίσει.

Θέλησα κάποτε κι εγώ
Κρυφά να σ’ αγαπήσω
Τον κήπο τσι καρδούλας σου
Εγώ να τον ποτίσω.
Μα δε λογάριασα καλά
Κι άλλος είχε ποτίσει
Χείλη που θέλω να φιλώ
Άλλος τα ‘χε φιλήσει.

Όλο κοιτάζω και θωρώ
Τη γλύκα τσι ματιάς σου
Το δρόμο ψάχνω για να βρω
Να μπω μες στην καρδιά σου.

Αρνήθηκα την αγκαλιά
Που απλώθηκε μπροστά μου
Γιατί είχα βάλει άλλονε
πιο πρώτα στην καρδιά μου.

Εμένα η αγάπη μου
Χωράει μόνο ένα
Και δεν την κάνω καφενέ
Ήκουσες;;;για κανένα.

Κάθε καρδιά που αγαπά
Και βαριαναστενάζει
Έχει ξαπλώσει σε βωμό
Και δάκρυα θυσιάζει.

Νομίζεις ότι η καρδιά
Φτιαγμένη ειν’ απ’ ατσάλι
Έλα στην εδικιά μου μπες
Να δεις αγάπης χάλι.

Στα μάτια είν’ το δάκρυ μου
Κι ο πόνος στην καρδιά μου
Κι όποτε ανταμώσουνε
Σκοτώνουν τη χαρά μου.

Δασκάλεψα τα μάτια μου
Ψέματα να σου λένε
Ομπρός σου να χαμογελούν
Και πίσω σου να κλαίνε.

Δημοσιεύτηκε στις 07/03/2012
Ειρήνη Φραγκάκη

Υπόκειται σε πνευματικά δικαιώματα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου