Απόσπασμα από το βιβλίο μου "Η αγάπη που άνθισε στην ψυχή μου"

"Οι κανόνες για μια γυναίκα έχουν μπει από την στιγμή που ήρθε στην γη.
Από την στιγμή που πήρε την πρώτη της ανάσα.
Αυτή είναι η κατάρα που κάθε μάνα δίνει στην κόρη της με το πρώτο γάλα που θα την ποτίσει. Μια κατάρα που την ακολουθεί σ’ ολόκληρη την ζωή της.
Μια κατάρα, που για να την βγάλει ή έστω να προσπαθήσει να την βγάλει από πάνω της, πρέπει να το πληρώσει με την ίδια της την ζωή. Με ολόκληρο το είναι της.
Μ’ ένα παγερό σφίξιμο στην καρδιά της. Μ’ ένα ‘’γιατί’’ να την ακολουθεί συντροφιά με την κατάρα της.
Γιατί! Γιατί πρέπει όλα να έχουν ένα μεγάλο τίμημα; Γιατί ακόμα και η ευτυχία, η ίδια η ζωή μας, να πληρώνονται τόσο ακριβά; Γιατί είναι τόσο δύσκολο για μια γυναίκα να πει, φτάνει, μέχρι εδώ, δεν πάει άλλο; Γιατί ποτέ να μη της είναι εύκολες οι επιλογές της; Γιατί πρέπει άλλοι να καθορίζουν την τύχη της; Είτε είναι γονείς αυτοί, είτε σύζυγος και παιδιά αργότερα.
Γιατί να είναι τιτάνιο το κατόρθωμα μιας γυναίκας για την απόκτηση της ευτυχίας της; Και πόσα άλλα ‘’γιατί’’ που δεν την φτάνει ολόκληρη η ζωή της να τα ρωτάει, να τα λέει, να τα απαριθμεί. Τόσο μάταια, μάλιστα.
Κι εγώ; Έτσι θα κάθομαι σ’ όση ζωή μού απομένει; Να μετράω λάθη και ζημιές που μου έκαναν;
Πώς θα βρω τον τρόπο να πάρω την ζωή στα χέρια μου; Πώς θα μάθω να την χειρίζομαι εγώ με τον δικό μου τρόπο κι όχι μ’ αυτόν που μου επέβαλαν μέχρι τώρα οι άλλοι; Αλλά πάλι, αν τον βρω, θα καταφέρω να βρω και το κουράγιο που χρειάζεται να το κάνω;"