Ειρήνη μου μίλησε μου λίγο για τα παιδικά σου χρόνια, τα εφηβικά σου όνειρα. Γράφεις από μικρή;
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ένιωθα πάντα κλεισμένη, φυλακισμένη μπορώ να πω, σε μια κοινωνία πολύ κλειστή που μ’ έπνιγε. Αυτό με οδήγησε να γράφω και να ζωγραφίζω. Με αυτό τον τρόπο κατάφερα να σπάσω τα δεσμά της μικροαστικής φυλακής και να ελευθερώνομαι με τη φαντασία μου. Η γραφή και η ζωγραφική ήταν δεδομένες για μένα, σαν να γεννήθηκα γι’ αυτές. Η ζωγραφική είναι οι χτύποι της καρδιάς μου ενώ η συγγραφή η ανάσα της ψυχής μου. Η αίσθηση του μολυβιού στο χέρι, να κυλάει ελεύθερο επάνω στο χαρτί, κάνει την καρδιά μου πάντα να νιώθει σιγουριά και ασφάλεια στην εναπόθεση και μεταφορά στους συνανθρώπους, των σκέψεων, των συναισθημάτων και των ονείρων μου.
Θεωρείς πως η ενασχόληση σου με τη συγγραφή είναι κάτι που χρωστούσες στον εαυτό σου; Ένα στοίχημα ίσως ή καμία σχέση;
Από την εφηβεία, ενδόμυχες σκέψεις και όνειρα για το ότι ίσως κάποια από τα γραπτά μου έβρισκαν καταφύγιο σε κάποιον εκδοτικό οίκο, ομολογώ ότι υπήρχαν. Εκτός από όνειρα ήταν και μια ανάγκη για εμένα. Το να γράφω είναι μια ενστικτώδη ανάγκη να βγάζω από μέσα όλα τα συναισθήματα που μου προκαλεί η ίδια η ζωή, μια εικόνα, μια λέξη, μια κατάσταση, ένα όνειρο. Το να είσαι απόγονος του μεγάλου Κρητικού ραψωδού Βιτσέντζου Κορνάρου μου δημιουργούσε πάντοτε το άγχος και το φόβο της πιθανής σύγκρισής μαζί του. Και αυτό γινόταν ανασταλτικός παράγοντας στο να προωθήσω τα έργα μου. Η ωριμότητα της ηλικίας, πλέον όμως, μ’ έκανε να καταλάβω ότι από τη μία είναι μεγάλη τιμή και βάρος για εμένα η καταγωγή μου, αλλά ταυτόχρονα εγώ είμαι ένας τελείως διαφορετικός άνθρωπος με διαφορετικό τρόπο γραφής, και με συναισθήματα που πλέον έμαθα ότι το να τα μοιράζεσαι, έχει μεγαλύτερη αξία απ’ το να τα γράφεις και να τα κλειδώνεις σ’ ένα συρτάρι…
Τι είναι αυτό που κατά τη γνώμη σου ωθεί το κοινό να αγαπήσει ένα βιβλίο;
Είναι ακριβώς το αντίθετο από αυτό που κάνει το κοινό να αγαπήσει μια κινηματογραφική ταινία. Στον κινηματογράφο ο σκηνοθέτης περιορισμένος από τις δυνατότητες των ηθοποιών του και από τα οικονομικά μέσα που του διατίθενται, προσπαθεί να δώσει στο όνειρό του εικόνα και να το παρουσιάσει στο κοινό. Σε αντίθεση ο συγγραφέας, με μόνα του όπλα, το μολύβι, το χαρτί και τη φαντασία, καλείται να γίνει οδηγός και να ωθήσει τους αναγνώστες του, να σχηματίσουν στο μυαλό τους τις δικές τους εικόνες, οι οποίες ζωντανεύουν μέσα από τις λέξεις. Τα όνειρα και η φαντασία του καθενός μας, δεν περιορίζονται από κανένα τεχνικό μέσο, καμιά φυσική δύναμη και κανένα οικονομικό προϋπολογισμό. Αυτή είναι η μαγεία του βιβλίου. Όσο λοιπόν καλύτερα, ένας συγγραφέας στο έργο του, μπορεί να τσιγκλήσει τη φαντασία του αναγνώστη και να τον κάνει τις στιγμές που διαβάζει, να ξεκόβει από τον πραγματικό κόσμο και να μετουσιώνεται σε κομμάτι της ιστορίας του βιβλίου, τόσο περισσότερο κάνει και τους αναγνώστες να αγαπήσουν το βιβλίο του.
Πιστεύεις ότι ένας συγγραφέας στις μέρες μας μπορεί να ζήσει από το γράψιμο;
Οι άνθρωποι των τεχνών κατά βάση γίνονται γνωστοί για τα έργα τους μετά το θάνατό τους. Άρα μπορεί να ισχυριστεί κάποιος ότι αν η τέχνη δεν μπορεί να σε ζήσει, μπορεί να σε σκοτώσει.
Πάντως πέραν της πλάκας τη σημερινή εποχή και ειδικότερα στην Ελλάδα, είναι σχεδόν αδύνατον ακόμα και για πολύ επιτυχημένους συγγραφείς να ισχυριστούν ότι η συγγραφή αποτελεί γι αυτούς επαρκή βιοποριστικό μέσο. Δεν γράφω για να γίνω πλούσια. Δεν γράφω για τα λεφτά. Απλώς εκτονώνω την προσωπική μου ανάγκη έκφρασης των σκέψεων και επικοινωνίας με τους συνανθρώπους μου. Ίσως τα παλαιότερα χρόνια ή ακόμα και σήμερα σε άλλες χώρες, κάποιοι συγγραφείς να ζουν από τη γραφή τους, εγώ πάλι ζω για να γράφω.
Τι αγαπάς στους ανθρώπους;
Ως άνθρωπος και εγώ, αγαπώ στους ανθρώπους την δύναμη που έχουν να αγαπούν και όταν αγαπούν πραγματικά να είναι έτοιμοι να θυσιάσουν τα πάντα για την αγάπη τους.
Ως συγγραφέας αγαπώ στους ανθρώπους, το ότι όλοι, μα όλοι οι άνθρωποι, ανεξαιρέτως χρώματος, φυλής, θρησκείας και ηλικίας έχουν τουλάχιστον μια ιστορία να διηγηθούν, που αξίζει να ειπωθεί και να μαθευτεί σε όλους μας.
Σύντομα πρόκειται να εκδοθεί το πρώτο σου μυθιστόρημα με τίτλο "Η αγάπη που άνθισε στη ψυχή μου" από τον εκδοτικό οίκο Δυάς. Μίλησε μου λίγο γι' αυτό. Τι πραγματεύεται;
Το βιβλίο αυτό ξεκίνησε να γράφεται πριν από μερικά χρόνια, καθώς ήμουν επηρεασμένη από τα προβλήματα που αντιμετώπιζα στο γάμο μου και το ενδεχόμενο ενός διαζυγίου διαγραφόταν πλέον στον ορίζοντα. Η εξέλιξη της υπόθεσης του βιβλίου, γράφτηκε παράλληλα με τα προσωπικά μου βιώματα και προβλήματα, σε ένα δύσκολο διαζύγιο. Ως ένα σημείο, θα μπορούσα να ισχυριστώ ότι η ηρωίδα (Θάλεια) είναι ένα κομμάτι της Ειρήνης, αλλά και το αντίστροφο.
Η Θάλεια ζει μια συμβατική ζωή πνιγμένη από το τέλμα της καθημερινότητας, έως ότου μπαίνει στην ζωή της ο Κοσμάς, αρχικά ως εραστής που ταράζει την ήρεμη ζωή της και στη συνέχεια την οδηγεί σ’ ένα μεγάλο παράφορο έρωτα ο οποίος της ανοίγει τα μάτια για να δει ότι ο κόσμος μπορεί να γίνει ομορφότερος και καλύτερος για την ίδια και τα παιδιά της μόνο εάν αγωνιστεί για να το κερδίσει αυτό και όχι περιμένοντας να περάσει η μια μέρα μετά την άλλη. Το διαζύγιο πλέον είναι μονόδρομος αλλά είναι κι ένας δρόμος δύσβατος και δύσκολο-προσπέλαστος, με έντονες αρνητικές αντιδράσεις από τον κοινωνικό της περίγυρο, την οικογένεια της και με ξεσπάσματα ενδοοικογενειακής βίας με σκοπό να «καταλάβει» το λάθος της απόφασης της. Η Θάλεια όμως ξύπνησε και από πρόβατο έγινε λύκος, έμαθε πως για να κερδίζεις πρέπει να παλεύεις κι όταν το έπαθλο είναι η ευτυχία η δική σου και των παιδιών σου δεν δέχεσαι τίποτα λιγότερο από τα πάντα.
Δηλαδή πρόκειται για προσωπικά δικά σου βιώματα; Γενικότερα, γράφεις εμπειρικά ή μήπως τα βιβλία σου αποτελούν προϊόντα φαντασίας;
Η πλοκή του βιβλίου όπως προανέφερα, αποτελείται από προσωπικές εμπειρίες και συρραφή αληθινών ιστοριών, σε συνδυασμό με τη φαντασία, έτσι ώστε να σχηματίζουν ένα μυθιστόρημα. Εν μέρει, θα μπορούσε στο βιβλίο αυτό να περιέχονται προσωπικά βιώματα, των περισσοτέρων γυναικών που έχουν περάσει στη ζωή τους, το Γολγοθά ενός διαζυγίου.
Ο γενικός κανόνας που ακολουθώ στη συγγραφή των βιβλίων, είναι η ενδελεχής έρευνα πάνω στο εκάστοτε θέμα, έτσι ώστε να μπορώ να σχηματίζω σφαιρική αντίληψη και η συρραφή αληθινών ιστοριών, με μυθιστορηματική πλοκή, ώστε να μην αποκαλύπτω σχεδόν ποτέ τα πραγματικά πρόσωπα και ονόματα, που θα μπορούσαν να εκθέσουν ανθρώπους.
Εκτός από αυτό αναμένεται να εκδοθεί αμέσως μετά, ένα ακόμη βιβλίο σου με τίτλο "Ο βιασμός ενός αγγέλου". Πες μου μερικά πράγματα γι' αυτό!
Το βιβλίο αυτό έχει ξεκινήσει να γράφεται εδώ και αρκετά χρόνια, είναι κατά πολύ προγενέστερο του “Η αγάπη άνθισε στην ψυχή μου”, αλλά οι δυσκολίες που αντιμετώπισα κατά τη διάρκεια των ερευνών που έκανα, στους χώρους, όπου η ανθρώπινη ζωή αξίζει λιγότερο από το τίποτα, τα κλειστά στόματα και οι σφραγισμένες ψυχές που βρήκα απέναντί μου και η μακρόχρονη προσπάθεια να κερδίσω την εμπιστοσύνη κάποιων ανθρώπων που ζουν στις σκιές, για να αντλήσω πληροφορίες, καθυστέρησαν αρκετά την ολοκλήρωσή του. Το βιβλίο πραγματεύεται τη ζωή μιας νεαρής κοπέλας που τα αληθινά σενάρια της ζωής, την οδήγησαν στα ναρκωτικά, την πορνεία, την εξαθλίωση και τέλος…
Από τον τρόπο που γράφεις και τα θέματα που επιλέγεις, να μου επιτρέψεις να σου πω Ειρήνη μου, ότι φαίνεται πως είσαι μια βαθιά συναισθηματική γυναίκα...τι είναι εκείνο που σε εμπνέει πραγματικά για να ξεκινήσεις την συγγραφή ενός βιβλίου;
Τα πάντα. Βγαίνοντας στην βεράντα μου να πιω καφέ κάθε πρωί και περιμένοντας να γλυκοχαράξει, θα πάω να μυρίσω το άρωμα από τις γαρδένιες, θα σιγοσφυρίξω στα καναρίνια, θα μυρίσω το γλυκό άρωμα του καφέ που αναδύεται από το φλιτζάνι, θα προσπαθήσω να φέρω στο μυαλό τα όνειρα της νύχτας και μεθυσμένη από αρώματα και σκέψεις θα πάρω το μολύβι στο χέρι να γράψω την πρώτη αράδα της ημέρας. Η ίδια η ζωή είναι έμπνευση για τα πάντα, αρκεί να ξέρεις και να ανακαλύπτεις κάθε μέρα διαφορετικές γωνίες που την κοιτάς.
Ποιά είναι τα βιβλία που σε έχουν συγκινήσει και σε έχουν κάνει να ζηλέψεις (με την καλή έννοια) που θα ήθελες, εν ολίγοις, να τα είχες γράψει εσύ; Υπάρχουν κάποια;
Έχω τρία παιδιά, το κάθ’ ένα διαφορετικό από το άλλο και τα τρία μαζί όμως είναι κομμάτι από εμένα. Είναι δικά μου γεννήματα. Και τα αγαπώ.
Κάθε έργο μου, είναι διαφορετικό από το προηγούμενο. Αυτά είναι τα πνευματικά μου γεννήματα. Και τα αγαπώ.
Σαν μάνα, όπως αγαπώ τα δικά μου παιδιά έμαθα να αγαπώ όλα τα παιδιά του κόσμου, σαν συγγραφέας, όπως αγαπώ τα δικά μου γραφήματα, έμαθα να αγαπώ και τα γραπτά των άλλων.
Τα μόνα βιβλία που θα ζηλέψω στη ζωή μου είναι αυτά που δεν θα προλάβω να διαβάσω και αυτά που δεν θα προλάβω ποτέ να γράψω.
Πότε γράφεις; Γράφεις κάτι τώρα;
Αξημέρωτα ακόμα καθημερινά χτυπά μέσα μου το βιολογικό ρολόι που μου φωνάζει «σήκω Ρηνιώ, το μολύβι περιμένει». Έτσι μέχρι να έρθει η ώρα να πάω τα παιδιά στο σχολείο, βυθίζομαι στη θάλασσα των λέξεων. Στη συνέχεια, όσος χρόνος μου απομένει μέχρι να γυρίσουν τα παιδιά από το σχολείο και ανάμεσα στις καθημερινές δουλειές του σπιτιού, ξεκλέβω στιγμές για να γράψω.
Στα συρτάρια μου, έχω αρκετά ανολοκλήρωτα έργα και ακόμα περισσότερα προσχέδια. Ανάλογα τη συναισθηματική μου φόρτιση και τον επηρεασμό μου από τα γεγονότα της καθημερινότητας τα αναμοχλεύω, τα διορθώνω, τα συμπληρώνω.
Πόσο χρονικό διάστημα χρειάζεσαι συνήθως για να γράψεις ένα βιβλίο;
Δεν υπάρχει κανόνας γι’ αυτό. Ο παράγοντας ο οποίος παίζει καθοριστικό ρόλο στη χρονική διάρκεια ολοκλήρωσης ενός βιβλίου μου, είναι η έρευνα, αρνούμαι πεισματικά να γράψω για κάτι χωρίς να έχω απόλυτα ολοκληρωμένη αντίληψη γεγονότων, καταστάσεων και συναισθημάτων. Υπάρχουν βιβλία που τα τελείωσα σε έξι μήνες και βιβλία που έχουν ξεπεράσει τα τέσσερα χρόνια χωρίς ακόμα να έχουν ολοκληρωθεί.
Είσαι μητέρα και σύζυγος. Πόσο σημαντική είναι για σένα η οικογένεια σου; Θα μπορούσες ποτέ να θυσίαζες την οικογενειακή σου γαλήνη για μια μεγάλη καριέρα στη συγγραφή;
Δεν πιστεύω ότι υπάρχει καριέρα στη συγγραφή. Αν και κάποιοι το θεωρούν επάγγελμα για εμένα είναι λειτούργημα. Τα επαγγέλματα όλα ανεξαιρέτως έχουν κάποιες υποχρεώσεις, η συγγραφή έχει ευχάριστες καταστάσεις, παρουσιάσεις, συνομιλίες με τους αναγνώστες, ταξίδια για να γνωριστείς μαζί τους και ταυτόχρονα πολλές φορές κινδύνους κατά τη διάρκεια των ερευνών. Όλα αυτά χρειάζονται ν’ αφιερώσεις πολύ χρόνο από την προσωπική σου ζωή και μεγάλη πάλη συναισθημάτων μέσα στην ψυχή σου.
Δόξα το Θεό και τα παιδιά και ο σύζυγός μου, έχουν δείξει μεγάλη κατανόηση για τις ώρες που δεν μπορώ ν’ αποχωριστώ το γράψιμο και αναγκάζομαι να τους γυρίσω την πλάτη. Έχουν μάθει να ζουν με την μεγάλη μου αγάπη και πλέον είναι κάτι φυσιολογικό γι’ αυτούς. Όταν αγαπάς κάτι και το μοιράζεσαι, κάνεις ταυτόχρονα και τους άλλους να το αγαπήσουν. Η οικογένειά μας είναι δεμένη κι υπάρχει πραγματική κι όχι εγωιστική αγάπη, ο ένας συμπληρώνει τον άλλο, και συντονίζεται με τις ανάγκες του.
Με τι άλλο ασχολείσαι όταν δεν γράφεις; Πως γεμίζεις τις ελεύθερες ώρες σου;
Ελεύθερες ώρες δεν υπάρχουν, είμαι μητέρα, είμαι συγγραφέας, είμαι σύζυγος και δυστυχώς η μέρα έχει μόνο 24 ώρες. Κάθε στιγμή που μπορώ να ξεκλέψω ανάμεσα στις υποχρεώσεις και τις δουλειές του σπιτιού τις αφιερώνω αγόγγυστα και με όλη μου την ψυχή στα παιδιά μου.
Θα ήθελα να μου γράψεις ένα μήνυμα ή μια φράση από κάποιο έργο σου και να το αφιερώσεις σε όλους όσους αγαπάς και σ' αγαπάνε.
Θα ήθελα να επαναλάβω την αφιέρωση που έχω γράψει στο σύζυγό μου στην πρώτη μας φωτογραφία.
“Εύχομαι, προσεύχομαι, κάποτε να πάμε το δικό μας ταξίδι στον Όλυμπο! Σε αγαπώ μικρέ Θεέ του ονείρου μου!”
Το αφιερώνω σε αυτόν που με την κατανόηση, τη στοργική του αγάπη, την υπομονή και την παρότρυνσή του, με βοήθησε και με βοηθά τόσο πολύ, να κάνω αυτό που αγαπώ και να κάνω όλους αυτούς τους φίλους που έχω σήμερα και μπορώ να μοιράζομαι μαζί τους τις ίδιες αγάπες.
Τα μελλοντικά σου όνειρα;
Το να μου χαρίσει ο Θεός όσο γίνεται περισσότερη ζωή και δυνάμεις για να στέκομαι αρωγός δίπλα στα παιδιά μου. Να τα βλέπω γελαστά κι ευτυχισμένα. Τι καλύτερο όνειρο κι ελπίδα για το μέλλον θα μπορούσε να έχει μια μητέρα;
Το μότο σου;
Όποιος ελεύθερα συλλογάται, συλλογάται καλά! (Ρήγας Φεραίος)
Μια ευχή;
Κάθε ευχή είναι και προσευχή κι εγώ προσεύχομαι κάθε μέρα για την πατρίδα μου, να μπορέσει να βρει τη δύναμη να στηριχτεί και πάλι στα δικά της πόδια και να ξαναπάρει στην ιστορία τη θέση που της πρέπει και ιστορικά της αρμόζει.
Μαρία μου, θα ήθελα να σ’ ευχαριστήσω από τα βάθη της καρδιάς μου για την αγάπη και την εμπιστοσύνη που μου έχεις δείξει όσο καιρό γνωριζόμαστε και την ευκαιρία που μου δίνεις μέσω αυτού του βήματος να με γνωρίσουν και να εμπιστευτούν την φαντασία τους σ’ εμένα κι άλλοι φίλοι μας.
Επίσης θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους τους αναγνώστες της εφημερίδας, που μπήκαν στον κόπο να διαβάσουν την συνέντευξή μου και να τους προσκαλέσω να επισκεφτούν την προσωπική μου ιστοσελίδα. eirinifragaki.ucoz.com όπου μέσω του φόρουμ μπορούμε να γνωριστούμε καλύτερα και να γίνουμε φίλοι.
Γιατί κάθε άνθρωπος έχει μια ιστορία που αξίζει να ειπωθεί.
Τη συνέντευξη μπορείτε να τη διαβάσετε κι εδώ
http://www.themagmedia.com/Mag-Newspaper-2.pdf
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου