Λόγια τ’ ανέμου

Τα όνειρα έρχονται και πάνε

μες στης ομίχλης την αντάρα

και ευτυχία μία στάλα

δεν βρέχει μήπως και μ’ αγγίξει.

Οι πεταλούδες τρομαγμένες

μες στη χρυσόσκονη λουσμένες

ρίχνουν στο χώμα τα φτερά τους

μήπως κι εκείνο μου μιλήσει.

Ουράνια τόξα στ’ ουρανού την πρώτη μπόρα

Σαν πειρατές  χρωματιστοί με κυνηγάνε

Λόγια τ’ ανέμου στον ορίζοντα σκορπάνε

Κι όλα τα πλοία βυθιστήκανε και πάνε.

Στου δειλινού το λυκαυγές θα περιμένω

μήπως γυρίσει κάποια μέρα και με ψάξει

όπως και τότε αν δεν έρθει θα με χάσει

κι ούτε που ξέρω μέχρι πότε θα προσμένω.

Μα αν γυρίσει θα απλώσω τ’ άστρα σεντόνια

και θα γεμίσω με λουλούδια όλα τ’ αλώνια

όλο τον κόσμο με τα χρώματα θα βάψω

φτερά θα βγάλω και στο αύριο θα πετάξω.

Βήμα το βήμα ως τα σύννεφα θα ανέβω

Σαν άγριο φως σαν μεθυσμένο καλοκαίρι

Ποιος ξέρει άραγε καλό αν θα μου φέρει

Εκείνο τ’ άυλο κι αγνό γλυκό αγέρι.

Ε.Φ.

19/10/2012