Στον φόβο της νύχτας στο φύσημα τ' αέρα
μια ψυχή ξεψυχά απ' το χτύπημα μιας σφαίρας.
Δεν φοβόταν πολέμους δεν φοβόταν τα όπλα
ήταν λέει δυνατός είχε μάθει τα κόλπα.
Στα χαράκια στρατιώτης είχε φάει τη ζωή του
τα θεριά πολεμούσε τί γενναία η ψυχή του!
Μα ο δόλιος την έπαθε από κάποιον δικό του
ήταν ήταν δίπλα του αυτός να κρατά το σταυρό του.
Το δεξί του το χέρι φιλαράκι παλιό
του 'χε πει εμείς δικέ μου έχουμε ένα σκοπό.
Πόσο γρήγορα αλλάζουν της ζωής οι κανόνες
και οι "φίλοι" αυτοί μπαίνουν σ' άλλους μαχώνες.
Από φίλο το βρήκε που πιστά ακολουθούσε
για τα πάντα αποδείχτηεκε την ψυχή του πουλούσε.
Σαν αέρας που σβήνει χωρίς φύλλο να πέφτει
έτσι χάθηκε εκείνος τα στραβά να μην βλέπει.
Ειρήνη Φραγκάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου