Τις αγαπώ τις λέξεις...
Αγαπώ τον χορό τους... κι εκείνον τον ξέφρενο,τον τρελό, τον πεισματάρη που κόντρα σε όλα παλεύει να εξηγήσει...τ' αυτονόητα με πείσμα.
Τις αγαπώ τις λέξεις που δεν κωλώνουν πουθενά.
Μα αγαπώ κι αυτόν τον άλλο τους χορό....τον χαδιάρη.Που θα σε αγγίξει τρυφερά στον ώμο. Έναν χορό που σαν στροβιλίζεσαι και χάνεσαι μαζί του σου βάζει φτερά, όχι στην πλάτη μα στην ψυχή....
Αχ, λέξεις μου...
Σας λατρεύω όταν ψιθυρίζετε. Σας λατρεύω όταν μπορώ να σας κάνω να κραυγάζετε σιωπηλά κι όμως θα βρεθούν κι άλλοι "πειραγμένοι" σαν εμένα που θα σας ακούσουν.
Ναι, εγώ κι οι λέξεις αγαπιόμαστε... κι είναι μια αγάπη γεμάτη κατανόηση...γεμάτη λατρεία...λέξεις μου, ελάτε, κρατήστε μου το χέρι γιατί έχουμε ακόμα μεγάλο ταξίδι..... κι εγώ πείσμα σε όλους και σε όλα που δεν πιστεύουν σ' εσάς θα συνεχίσω να σας βρίσκω ανθρώπους να ταιριάζετε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου