Κριτική για την 'πεταλούδα' μου από την Βούλα Αθανασιάδου

Boula Athanasiadou

Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ..............

19/4 ήρθε στα χέρια μου. Ξεκινώντας το η κούραση της ημέρας, δεν με άφησε να προχωρήσω περισσότερο από τα πρώτα 3 κεφάλαια.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ.........
Εφυγε όμως. Ήρθαν έτσι τα πράγματα που δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά. Η καρδιά της βάραινε από την πίκρα που είχε αντικρίσει στα μάτια της μητέρας της. Την πίκρα που θα εμενε αποτυπωμένη για πάντα στην καρδιά της. Και ποτέ δεν σκέφτηκε ν'αλαφρύνει τη δικιά της. Και ποτέ κανείς δεν σκέφτηκε ότι η Μάγδα κουβαλούσε μια ασήκωτη βαλίτσα με πόνο, αποσκευή για όλη της τη ζωή....................
..............................
20/4 ώρα 3.30 το έπειασα στα χέρια μου ξανά. Ήξερα ότι δεν θα το αφήσω πριν τελειώσει, αφού ήταν ένας μαγνήτης η συνέχειά του. Από ένα βιβλίιο που θίγει καίρια θέματα, όπως τον σημαντικό ,τον σπουδαιότερο ρόλο που οφείλει να παίξει μια μάνα στην ζωή του παιδιού της. Η προστασία των παιδιών μας και η συμβολή μας στον ψυχικό τους κόσμο.
Η έλειψή της, φέρει ανεπανόρθωτα, ολέθρια αποτελέσματα, οδηγώντας τα σε μονοπάτια δύσβατα ,και τα κάνει πολύ ευάλωτα στην κοινωνία του χθες και του σήμερα. Θίγει θέματα όπως ο εθισμός στα ναρκωτικά και κάνοντάς τα ευάλωτα, σε χέρια επιτήδειων που δεν θα αφήσουν ανεκμετάλευτες ψυχικές παιδικές οδύνες, δημιουργημένες τις περισσότερες φορές από την ίδια την οικογένεια. Ακόμα και στα μονοπάτια της πορνίας.
Αληθινή ιστορία, κατά την συγγραφέα, και δεν αφήνει καμμία αμφιβολία, αφού λίγο πολύ ,όλοι μας το γνωρίζουμε. Όπως γνωρίζουμε και τις επιπτώσεις. Με το κλείσιμο των ματιών στην πραγματικότητα, και την μη στήριξη των παιδιών μας, δεν λύνετε κανένα πρόβλημα.
Την διάβασα με σεβασμό ,δημιουργώντας μου συναισθήματα, θυμού, αγωνίας και πίκρας. Μέσα από μια γλώσσα γραφής εντελώς συνυφασμένης δυστυχώς με την πραγματικότητα.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ............
Είχε ξεχάσει τα πάντα εκείνη τη στιγμή. Τη μάνα της που ήταν στη φυλακή, τον πατέρα της που ήταν νεκρός, την κατάντια τη δικιά της, το αθώο κοριτσάκι που έφτασε πριν κάτι μηνες στη Σύρο γεμάτο όνειρα και ελπίδες για ένα καλύτερο μέλλον. Είχε ξεχάσει τον άγγελο που τότε εμφανίστηκε στο κρεβάτι της και της υποσχέθηκε ότι θα είναι πάντα δίπλα της και θα την προστατεύει απ'ολους και από όλα. Πως να θυμηθεί κάτι που τόσα χρόναι είχε εξαφανιστεί? Κάποιον που δεν κράτησε την υπόσχεσή του.Έρχόταν στιγμές που σαν τον ένιωθε αλλά δεν τον ξαναείδε. Την έλειπε και η ανάμνηση άρχιζε να θολώνει στο μυαλό της. Δεν θυμόταν πια τη μορφή του, μόνο την αύρα του ένιωθε αλλά κι αυτό αραιά και που. Πόσο αλλάζουν όλα. Μελάνι από χαμένες στιγμές στις απόμακρες γραμμές του μυαλού της...............Φόβος που τρυπάει την ψυχή, την καρδιά της, η ψεύτικη αλήθεια που χάραξε άλλη πορεία στην ζωή.
.........................................
Ειρήνη μου, σ'ευχαριστώ για άλλη μια φορά, που ήσουν μαζί μου, μέσα από το βιβλίο σου.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ............
Δεν θέλω να με λυπηθείτε, δεν θέλω να καταλάβετε. Αυτό που επιθυμώ είναι να με δείτε. Και μαζί με μένα να δείτε πόσα κορίτσια φτάνουν σ'αυτό το σημείο από τη μια στιγμή στην άλλη. Καμιά γυναίκα δεν γεννιέται για να κάνει αυτό που η φύση της έδωσε ως ευλογία.Θέλω να δείτε, με όποιον τρόπο αυτές τις ξεχασμένες ψυχές. Που τριγυρνάνε σαν άδικες κατάρες και δεν έχουν που την κεφαλή κλείνει και δεν είναι πάντα από δικιά τους επιλογή όπως δεν ήταν και η δικιά μου.