Η πεταλούδα της
νύχτας, από την πρώτη κι όλας σελίδα με απορρόφησε. Κατάφερε να τρυπώσει στην
ψυχή μου και ν’ αντηχήσει μέσα της σαν
πένθιμος ύμνος Αγγέλων μ’ ελπιδοφόρες νότες. Παρακίνησε τα μάτια μου ν’
απεγκλωβίσουν σταγόνες πικρίας. Γλυκιάς πικρίας όμως. Απ’ αυτές που κάνουν κάθε
σπιθαμή του σώματος να ριγήσει. Ο λόγος εκφραστικός με έντονες εικόνες να
ξεχειλίζουν και να παρασέρνουν το νου του αναγνώστη σ’ ένα τρελό χορό. Κάποιες φορές
ίσως παρορμητικός και λαϊκός. Η γραφή ποιητικά όμορφη, διαπερνάει το «είναι»
υποσχόμενη πολλά, ενώ σπάνια δεν τα δίνει. Βλέπω την Ειρήνη Φραγκάκη ως ένα
ανερχόμενο αστέρι στον χώρο της λογοτεχνίας, που δεν ξεχνάει να είναι άνθρωπος
πάνω απ’ όλα. Ρηνούλα χάρηκα που σε γνώρισα και που μ’ άφησες να μπω στον
υπέροχο κόσμο των βιβλίων σου. Οι λέξεις πηγάζουν απ’ την ψυχή κι αυτό
αποτυπώνεται στις σελίδες σου. Φυσικά, όπως στον καθένα μας, υπάρχουν ακόμα
περιθώρια βελτίωσης. Υπήρχαν μερικά τεχνικά σημεία που, προσωπικά, μου φάνηκαν
ν’ αδυνατούν. Παρ’ όλα αυτά, η συνολική εντύπωση ήταν πολύ καλή!!! Συνέχισε την
σκληρή δουλειά!!!
Υ.Γ 1) Αγάπησα
την ‘Μάγδα’ Σου κι εύχομαι σε όλες τις Μάγδες του κόσμου να βρουν την αγαλλίαση
της ψυχής τους και την δύναμη να πετάξουν ξανά!!!
Υ.Γ 2) (Ήταν
πολύ στενάχωρο)
Μαρίνα-Δανάη
Παντελίδη
3/4/2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου